Cherubijntjes

Rond de hele Middellandse Zee worden er stapels van verkocht. Het zijn bepoederde spritsjes, maar dan wel heel anders dan we gewend zijn. Overal heeft het koekje ongeveer dezelfde naam: ghurajiba (Syrië, Libanon), ghorabiyya (Egypte), gurabiye (Balkan, met honing), kurabiye (Turkije), koerabithes (Griekenland), lghriba (Marokko), ghraiba (Tunesië), ghiraiba (Golfstaten). Het heerlijk brosse koekje gaat door voor een lekkernij waar gelieven stiekem samen van zouden snoepen, maar niemand weet precies wat de naam betekent. Een gokje mijnerzijds: het zou afgeleid kunnen zijn van het Latijnse cherub (op zijn beurt weer ontleend aan het Hebreeuwse keroeb). Dan betekent de naam dus: ‘cherubijntjes, engeltjes’.

U bakt de koekjes in de vorm van een half maantje, ringetje of ‘slangetje’ – dat laatste is de oudste vorm, die herinnert aan vroegere slangenverering. Zo bakt men op Kreta al eeuwen zulke S-jes met een krenteoogje. Lekkernijen gaan vaak terug op oeroude tradities. In de Oud-Syrische stad Ugarit bood de bruidegom zijn bruid een ‘slang’ aan bij de sluiting van hun huwelijk. Gaf hij haar in werkelijkheid zo’n liefdeskoekje? Een traditioneel Syrisch-Arabisch liedje suggereert dat wel:

Voor wie verliefd is…
Liefde is eenvoudig als ghurajiba.
Liefde is geurig als ghurajiba.
Liefde smelt zachtjes als ghurajiba.
Voor wie verliefd is…