Wie was Sint Rochus?
Wie als pelgrim op reis gaat, keert als een ander mens terug. Zo veranderd is Sint Rochus dat zijn eigen familie hem niet meer herkent.
Waarschijnlijk rond 1346 wordt Rochus geboren. Hij is de enige zoon in een rijke regentenfamilie in de stad Montpellier. De ouders van Rochus zijn gelovige mensen. Ze geven hem mee dat je bezit niet voor jezelf moet houden en dat je voor armen en zieken moet zorgen. Dat is actueel en gevaarlijk bovendien. In 1347 duikt een onbekende besmettelijke ziekte op in Europa. Eerst in Italië, maar al heel snel ook in Spanje, Frankrijk en de rest van Europa. De zieken krijgen koorts en builen over hun hele lichaam en binnen een paar dagen gaan ze dood. Tussen 1347 en 1352 maakt de pest zoveel slachtoffers, dat hele steden ontwricht raken.
Rochus’ vader sterft vroeg. Zijn moeder een paar jaar later. Rochus, twintig jaar oud, verdeelt het geld onder de armen en brengt de familiebezittingen onder bij een oom. Zelf gaat hij als pelgrim op reis.
Rome is zijn reisdoel. Hij arriveert er tijdens de epidemie van 1367-1368. Geen straat is er waar geen mensen ziek zijn en sterven. Artsen staan machteloos. De mensen hebben snel in de gaten dat de geheimzinnige ziekte besmettelijk is, al weten ze niet hoe. Velen worden bang en vluchten de stad uit. Zieken worden in de steek gelaten door hun eigen familieleden. Hier vindt Rochus zijn bestemming. Hij legt zich toe op het verzorgen van de zieken. Met Gods hulp geneest hij velen. Drie jaar blijft hij in Rome. Dan trekt hij naar Piacenza, waar zijn eerste doel weer het hospitaal is. Ook hier geneest hij velen. Maar het onvermijdelijke gebeurt: Rochus wordt zelf besmet. De pest wordt zichtbaar in gapende wonden aan zijn been. De inwoners van Piacenza klagen bij de ziekenhuismeester dat deze vreemdeling de stad in gevaar brengt. Rochus trekt zich terug in het bos om te sterven. Maar een jachthond vindt hem en brengt iedere dag een stuk brood. Zo overleeft hij, totdat een engel hem geneest van de ziekte.
Terug in Montpellier herkent niemand zijn gehavende uiterlijk. Zijn oom laat hem in de gevangenis zetten op verdenking van spionage. Rochus verdraagt het geduldig en kan ook in de gevangenis het zorgen niet laten. De geruchten over zijn onschuld groeien aan. Tussen 1376 en 1379 sterft hij. Zijn grootmoeder herkent hem alsnog aan een wijnvlek waarmee hij was geboren. De kerk herdenkt hem op 16 augustus.
Recepten bij St. Rochus
Bron:
Marian Geurtsen en Bep Willers-van Oostwaard
‘Zalig gebakken. Verhalen,
recepten en tradities uit de hele wereld van Driekoningen tot Sinterklaas’.
